|
การบริโภคอาหารประเภทให้แรงงานน้อย ไม่พอที่ร่างกายจะใช้เป็นแรงงาน
จะทำให้บุคคลนั้นมีอาการอ่อนเพลีย ไม่มีสมรรถภาพในการทำงาน เหนื่อยง่าย
น้ำหนักตัวลดลง ตัวจะเล็ก ผอม ซีด ขาดความต้านทานโรคพยาธิที่มาคุกคาม
เมื่อเกิดโรคใดขึ้นแล้ว ย่อมเป็นการยากต่อการรักษา |
|
ถ้าอยู่ในสภาพนี้นาน อาการจะรุนแรงมากยิ่งขึ้น
จะทำให้ผอมถึงขนาดหนังหุ้มกระดูก |
|
|
|
การบริโภคอาหารประเภทให้พลังงานในจำนวนมากเกินความต้องการของร่างกาย
ร่างกายจะสะสมไว้ในสภาพของไขมัน บุคคลนั้นจะมีน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้นเป็น
"โรคอ้วน" ซึ่งอาจจะเป็นเหตุจูงให้เกิดโรคอื่น ๆ ได้
เช่น โรคเบาหวาน โรคของระบบไหลเวียนของโลหิต โรคหัวใจ โรคความดันโลหิตสูง
|
|
และโรคหลอดเลือดตีบตัน และจากการวิจัยพบว่า
ผู้เป็นโรค "อ้วน" จะมีอายุสั้นกว่าที่ควร |
|
|
|
การบริโภคอาหารมีสารอาหารบางชนิดน้อยหรือขาดไป
ถ้าขาดในจำนวนมากพอ และเป็นระยะนานพอ จะเกิดความพิการแก่เซลล์และอวัยวะต่าง
ๆ ถ้ามากจนมีอาการปรากฏให้เห็นได้ชัดจะเป็นโรคเฉพาะขึ้น โรคนี้เรียกว่า
"โรคขาดสารอาหาร" ชื่อโรคและอาการจะแตกต่างกันไปตามชนิดของสารอาหารที่ขาด
เช่น |
|
โรคเหน็บชา มีอาการสำคัญคือการชาตามปลายมือ
ปลายเท้า เกิดจากการขาดวิตามินที่ชื่อ "ไทอะมิน"
โรคปากนกกระจอก มีแผลที่มุมปาก เกิดจากการขาดสาร "ไรโบฟลาวิน"
โรคโลหิตจาง จะมีผิวหนังซีด รู้สึกวิงเวียนเป็นลมง่าย อาจเกิดจากการขาดแร่เหล็ก
แร่ทองแดง หรือสาร "โฟลาซิน" หรือสาร "โคบอลามิน"
โรคกระดูกอ่อน มีอาการขาโกง หน้าออกนูน เกิดจากการขาดแร่
"แคลเซียม" หรือขาดวิตามินดี เป็นต้น |
|
|
|
การบริโภคอาหารมีสารอาหารบางชนิดน้อยไปแต่จำนวนยังไม่มาก
และในระยะเวลาไม่นานพอที่จะทำให้เกิดการผิดปกติ หรือความพิการแก่เซลล์ได้ชัดเจนจนเป็นโรคขาดสารอาหาร
ความพิการในลักษณะนี้ก็เป็นการยากที่จะเข้าใจและนึกถึงว่าอาการที่เป็น
|
|
หรืออันตรายที่เกิดแก่สุขภาพนั้นเกิดมาจากอาหารที่บริโภค
เนื่องจากความพิการที่เกิดขึ้นนั้นไม่เฉพาะและชัดแจ้ง ส่วนการวิจัยที่จะแสดงผลร้ายเกิดจากทุโภชนาการทางสุขภาพนั้น
ทำได้หลายวิธี และส่วนมากต้องใช้การสังเกตและการปฏิบัติเป็นระยะนาน
อาจเป็นแรมเดือนหรือแรมปี เช่น ดูการเจริญเติบโตของเด็ก
การมีกำลังงานหรือพลังงานในการทำงาน การมีสติปัญญา ความเฉลียวฉลาด
และความต้านทานโรคภัย และพยาธิต่าง ๆ ลักษณะอาการต่าง ๆ
ย่อมเกิดขึ้นเป็นระยะและแตกต่างกันตามชนิดและจำนวนของสารอาหารที่ขาด
|
|
|
|
ผลร้ายหรืออาการผิดปกติต่อสุขภาพ
ซึ่งเกิดจากการบริโภค |
|
เกี่ยวกับการเจริญเติบโตของร่างกาย |
|
|
|
เกี่ยวกับความแข็งแรง ความมีสมรรถภาพในการประกอบการงานต่าง
ๆ ของร่างกาย
|
|
|
|
เกี่ยวกับความต้านทานเชื้อโรคที่เข้าสู่ร่างกาย
สารอาหารหลายอย่างมีส่วนช่วยในการต้านทานต่อโรคพยาธิที่เกิดแก่ร่างกาย
พวกวิตามิน แร่ธาตุ และสารอาหารโปรตีน มีส่วนช่วยทำให้ร่างกายต้านทานหรือต่อสู้กับเชื้อโรคที่เข้าสู่ร่างกายได้
|
|
|
|
การทำให้มีสติปัญญา มีความเฉลียวฉลาด และมีไหวพริบ
ผลการวิจัยยืนยัน ในกองทหาร พบว่าพวกทหารที่ได้รับสารอาหารที่มีสารอาหารเพียงพอ
มักมีสติปัญญาและไหวพริบในการซ้อมรบดีกว่าพวกที่ขาดสารอาหาร และจากการทดลองของ
Johnson และ Williams พบว่าผู้บริโภคอาหารที่มี "ไทอะมิน"
ต่ำ |
|
มักจะหงุดหงิด ไม่แจ่มใส หน้าบูดบึ้ง
ในสตรีมีครรภ์พบว่าพวกที่ได้รับ "สารไทอะมิน"
, "แร่แคลเซียม" และ "แร่เหล็ก" ต่ำ
จะแสดงความกังวลใจในทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่สนใจในงานบ้าน มีความไม่สบายใจ
สตรีพวกนี้หลังจากจัดให้บริโภคอาหารที่มีสารอาหารครบเพียง
3 สัปดาห์ ก็แสดงอาการเปลี่ยนแปลงให้เห็นชัด คือ แจ่มใส
ร่าเริง เริ่มเอาใจใส่ความสะอาดของตัวเองและสิ่งที่อยู่รอบ
ๆ ตัว |
|
|
การสืบพันธุ์ อาหารที่บริโภคเป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้ความสามารถในการสืบพันธุ์ต่ำลงได้
ปัจจุบันพบว่าเป็นรากฐานสำคัญที่ทำให้เกิดการเป็นหมัน เกิดเนื่องจากการมีภาวะทุโภชนาการในเซลล์
และขณะนี้ยอมรับกันแล้วว่า การขาดสารอาหาร อาทิ "แร่แมงกานีส"
"วิตามินอี" "กรดไลโนลีอิค" "กรดแอมิโน"
|
|
ชนิดจำเป็น หรือ "วิตามินบี"
จะทำให้เป็นหมันได้ |
|
|
|
ระบบประสาทและจิตใจ นอกจาก "ไทอะมิน"
แล้ว พบว่าสาร "แพนโททีนิค" และ "โคบอลามิน"
ก็เป็นสารอาหารของประสาทด้วย การศึกษาและวิจัยแสดงให้เห็นว่ามีสารอาหารหลายอย่างที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประสาทและจิตใจ
รวมทั้งวิตามินและกรดอะมิโนชนิดจำเป็น
|
|
และมีข้อยืนยันจากการวิจัยแสดงว่าสุขภาพและประสิทธิภาพของการทำงานของระบบประสาทย่อมต้องอาศัยการมี
"โภชนาการที่ดี" การบำรุงส่งเสริมเซลล์และเนื้อประสาทจึงเป็นที่จำเป็นอย่างยิ่ง
และยังพบว่าอาการนอนไม่หลับ อาจเกิดจากการขาดสารอาหารพวก
"แร่แคลเซียม" "แร่โปรแตสเซียม"
"สารไทอะมิน" "สารไพริด็อกซิน"
หรือ "สารไนอะซิน" อย่างใดอย่างหนึ่งได้ |
|
|
การมีชีวิตยืนนาน ในข้อนี้มีผลการวิจัยสนันสนุนแน่นอนว่า
การกินอาหารที่เหมาะทั้งจำนวนและคุณภาพ จะทำให้ผู้นั้นมีอายุยืนนานยิ่งขึ้น
และในการมีอายุยืนนานนั้นจะมีชีวิตอยู่ด้วยทั้งสุขภาพและจิตใจ
|
|
|
|
|
|